Biskop se Advent Boodskap - Jaar C 2018

Ek is seker dat baie van ons dit ervaar het om by die bushalte of lughawe vir ‘n vriend, ‘n geliefde, ‘n gas, of ‘n spesiale persoon te wag. Na wat vir ons soos ‘n oneindige vertraging was, was ons baie bly toe die persoon by die Aankoms terminaal sy of haar verskyning gemaak het.

Ons vergeet hoe lank ons gewag het, hoe onrustig ons gevoel het, en ook hoe ongerieflik dit was. Ons emosies het ‘n ander storie vertel, dat ons lang wag darem maar belangrik, betekenisvol, en die moeite werd was. Net so, gedurende Advent vul die koms van die Here ons lewens met hoë verwagtinge, volop vreugde, liefde, hoop en ‘n sin van bestemming met die hoogtepunt tydens Kersfees.

St Lukas wie saam met ons die pad gestap het in ons besinning tydens die Sondae van Gewone Tyd, Jaarkring C, nooi ons vriendelik uit om te “wag en te bid” (Lk 21: 36). Gebed kan gedefineer word as die opheffing van die mens se gees en hart na God. Dit open ons oë tot God se teenwoordigheid, en dit help ons om alles in die regte perspektief te sien, en om vrede in ons harte te troetel, selfs te midde van ons probleme en pyn. Deur wag te staan, word ons uitgenooi om waaksaam te wees en om geestelike oorsig oor ons geloofslewe uit te oefen. Waaksaamheid vereis oordeelkundigheid waardeur ons bewus word van God se blywende teenwoordigheid in ons lewens, en dat ons kan onderskei tussen reg en verkeerd, wat goed en sleg is, en om die sedelike moed te hê om volgens Evangeliese waardes te leef.

“Oordeelkundigheid” Pous Franciskus dring daarop aan: “Ons het oordeelkundigheid ten alle tye nodig, om ons te help om God se tydrooster te erken, uit vrees dat ons die aansporing van sy genade nie in ag sal neem nie, en om sy uitnodiging om te groei sal verontagsaam.” Toepaslik, nooi die Heilige Vader ons uit, met die doel dat sy uitnodiging ons kan help om die Adventstyd paslik te kan vier, “Ek vra alle Christene om nie in hulle dialoog met die Here, te versuim om ‘n opregte daaglikse ‘gewetensondersoek’ (Gaudate et Exsultate, 109), te onderneem nie.

Op slot van sake, berei Advent ons voor vir die viering van die geboortefees van ons Here Jesus Christus, wat in die heilsgeskiedenis God se trouheid en ontsaglike liefde herroep. God het die wêreld so lief gehad dat Hy sy enigste Seun gegee het, sodat dié wat in Hom glo, nie verlore sal gaan nie. Dus, besit ons elke rede om in vreugdevolle hoop te lewe, vir die finale koms van ons Here Jesus Christus, om eens en vir altyd die Koninkryk van God te vestig.

“Hoop is ‘n belangrike deel van die lewe. Ons bestee ‘n groot deel van ons lewens deur te begeer, te wag, en om vir een of ander ding te hoop. Hoop is net so belangrik vir ons gees, soos brood is vir ons liggaam. Ons vermoë, ons verbondenheid, hang grootliks af van die graad en kwaliteit van ons hoop” (Fr. Flor McCarthy, SDB).